SAAT BEŞ...

Gece uyandım.Tıkırtı falan da yoktu üstelik.Üzerim açılmıştı hafiften,ay ışığı bir ayağıma vuruyordu,bembeyez...demeyeceğim,ayağıma vuran karşıdaki inşaatın tek tük ışıklarından oluşmuş bir yansımaydı.Herkese ay ışıgı vurur bana inşaat ışığı(!) ama sonuçta ikiside yansıma değil mi! Kalktım.Mutfağa gittim,bir bardak su aldım dolaptan,yavaş yavaş içmeye başladım balkonun camdan kapaklarının arkasında durmuş olan,uyuyan ankara ya bakarken,sonra suyu yudum yudum,damla damla içtiğimi farkettim,herhalde yaklaşık 10 dakikadır aynı bardaktaki suyu bitirmeye çalışıyordum.Nede olsa sıkıntı var dikkatli içmek lazım:)! diye geçti aklımdan,güldüm...Cam kapakların lastiklerinin artık eskimiş kısımlarından soğuk giriyordu içeriye,Ay Ağustos ama Ankara bu,yaz gecesi antalya nın kışına benziyor,üşüdüm...saat sabaha karşı beş,uyku lazımdı...